Wat wil je toch van mij?
Wat wil je in vredesnaam toch van mij…. Dat is de vraag die ik jarenlang als een soort mantra door mijn hoofd hoorde galmen… Al vallend en opstaand en vooral maar door blijven gaan verstreek tijd.
Wat wil je toch van mij, leven? Ik doe mijn best en probeer alles te begrijpen wat je me laat zien, naar me toegooit, gevraagd maar ook zeker ongevraagd. Maar toch voelde ik mij nooit goed genoeg. Niet goed genoeg voor jou!
Maar wat wil je van jezelf, dát is de juiste vraag! Dat is wat ik nu begrijp, dat is de enige vraag die je jezelf moet blijven stellen. Keer op keer!
Leef…. Schud jezelf uit en wees die vrouw die daar in je zit. Je kan het!
En daar hoort ook jezelf in de spiegel aankijken bij en trots zijn hoe je daar staat. Nog steeds staat. Krachtiger dan ooit tevoren.
Brul als een leeuwin!
Of in mijn geval…. Loei als een wolf in het wild! Met je haren los, je gezicht omhoog en je armen in die wind.
En hoe mooi is het dan om in een foto van jezelf elke keer weer dat vuur in je ogen te zien branden. Een reminder… je eigen mantra, dat je het waard bent!
Maik, dank je voor mijn moment van vuur!
Natasja van Dam
