Second best
Vaak heb je een doel voor ogen, wanneer je begint aan een fotoshoot. Je wilt een look. Het moet er zus en zo uitzien, met een bepaald gevoel of een boodschap. Daar denk je dan over na. Wat voor achtergrond werkt dan het beste? En belichting? Onder welke omstandigheden kan/wil ik werken? Welke lens leent zich hiervoor? En welke settings? Moet de sluitertijd hoog zijn om het aanwezig natuurlijke licht te blokkeren, of om bewegende objecten te bevriezen? Of juist laag? Ga ik natuurlijk licht mengen met flitslicht? Gebruik ik dan een gel? Wil ik groot of klein licht? Doet de lensopening ertoe? Of kan ik deze gebruiken voor het fine-tunen van de belichting? Waar zit de 'sweet spot'? Blabla blabla, teveel gelul in de ruimte. Ik weet het. Fotografen herkennen dit, voor de rest is het gezwam.
Waar het allemaal op neerkomt is dat je kritisch bent op wat je doet als fotograaf. En dat ben je ook achteraf, bij het editen. En dan vallen er dus foto's buiten de prijzen. Bijvoorbeeld omdat de compositie of het gevoel in een andere foto in de serie nét iets beter is. En zo kom je tot je beste resultaten.
Context
Maar wat nou als je zo'n foto uit zijn context haalt. Als je er niet bij nadenkt wat je doelen waren bij die shoot? En je kijkt nog eens terug? Dan kun je die foto een andere betekenis geven. Gewoon door hem apart te plaatsen. Buiten de context.
Dit is er een voorbeeld van. Het thema in de shoot was "muziek" en ik fotografeerde Jay-lo samen met mijn trompet. Toen ze er geen zin meer in had, ging ze erbij liggen. De trompet is buiten beeld en dus hoort deze foto niet thuis in de set.
Maar op zichzelf vind ik het een leuke plaat........
Wat vind jij?
Let me know!