Editorial Portret

Harry en de grasmaaier

Daar staan we dan, lekker in de schaduw. Ik zoek naar een passende beeldhoek en perspectief om vervolgens te bepalen welke lens dat voor elkaar krijgt. Even later staat ook mijn flitssysteem op het statief en is het licht ingemeten. We zijn klaar om te fotograferen! 

Harry gaat netjes op het Platanenblad staan wat ik heb neergelegd om zijn plek te markeren. Ik tuur door de zoeker...... en dan stuitert er een ijverige buitendienstmedewerker met zijn maaimachine het plantsoen in. Telkens cirkelt hij om ons heen en ik schiet lachend om de komische situatie mijn foto's op het moment dat hij weer even het beeld verlaat. Behalve deze, voor de gein genomen om me te herinneren aan de onwerkelijke ontmoeting:

View fullsize

Cirkel

Uiteraard laten we ons niet wegjagen. Ik knik vriendelijk naar de man op de machine en denk bij mezelf dat er vast verderop nog een veldje is dat hij eerst even kan gaan maaien. Ik blijf in contact met Harry en laat hem weten dat we niet weggaan tot we tevreden zijn. Het duurt maar even en het lawaai verplaatst zich. Om ons heen is het gras kort genoeg, blijkbaar. Een minuutje later heb ik mijn shot en kan opruimen. Samen keuvelend wandelen we naar mijn auto, een cirkel ongemaaid gras achter ons latend.

Resultaat

View fullsize

Editorial Portret

Wouter in zijn studio

Kopje koffie? Graag! Ik ben bij Wouter, muzikant in hart en nieren. Terwijl hij in gevecht is met het koffiezetapparaat (de bonen zijn op), praten we over de band waarin hij als zanger de rol vertolkt van Alice Cooper: Cooper’s Nightmare. Ik vertel hem over mijn verleden als rockgitarist en de toon is gezet. De koffie inmiddels ook.

We moeten moeite doen om los te komen van het gesprek. Er zijn zoveel herkenbare situaties te delen, maar er moet nog gewerkt worden. Op naar de muziekstudio, waar zijn synthesizer staat en de computers om mee te componeren. Terwijl ik mijn standpunt bepaal en het licht klaarzet, ruimt Wouter nog snel wat op.

Licht

Aan of uit? Vraagt Wouter. Ik vind meerder lichtbronnen spannend en dus wil ik ze aan laten. We verplaatsen alleen de bureaulamp van het bureau naar de tafel links. Deze vult mooi wat schaduw in dat wordt veroorzaakt door mijn flitser die rechts hoog op het lampstatief staat. In het bovenstaande beeld zie je de duidelijke signatuur van een beautydish. Het is echter niet de gebruikelijke "schaal" van Elinchrom. Die heb ik thuis gelaten. Vandaag werk ik ultralicht met een opvouwbare beautydish en een reportageflitser. Zoveel power heb ik immers toch niet nodig, binnen. Alles past zo lekker comfi in mijn cameratas. Behalve het lampstatief.

Resultaat

Thuis selecteer ik drie foto's, bewerk ze en stuur ze naar de redactie. Ik hou ervan om keuzes te hebben en dus geef ik die ook aan de redacteuren. De volgende foto werd geplaatst: