It's a bird

Natuurfotografie met de Fujifilm XH-1

Fujifilm XH-1 | XF50-140 @ 140mm | 1/250s @ f/2.8 ISO 400

Even geen portret of bruidsreportage

Het is zaterdagochtend en wanneer we opstaan zien we dat het mistig is. Dat is de reden waarom Natasja, mijn vrouw, en ik ons ontbijtje nog even laten wachten. We stappen in de auto en rijden de velden in. De mist hangt als een deken over de weilanden. Vaak is het zó mooi, wanneer we hier 's ochtend rijden, onderweg naar school of studio. Deze dag valt het een beetje tegen, eigenlijk. We halen eieren bij een kippenboer en keren terug naar ons mooie dorp Horssen. Onderweg zit deze buizerd op zijn hek. Ik open het raam en laat Natasja langzaam rijden. Ervaring leert, dat er een bepaalde snelheid nodig is om de vogel te laten zitten. Zodra we stilstaan heb ik een seconde om deze foto te maken en dan vliegt hij weg.

Thuis aten we een gekookt eitje en dronken een lekkere kop thee. De katten slenterden lui langs de brandende houtkachel. Een mooie start van de dag!.

Travelling Tulip

Een traktatie onderweg

View fullsize

Fujifilm GFX50R & Fujinon GF 45mm F2.8 R WR. Belichting: 1/125 s @ f/11 ISO 200

Naproductie

Vandaag had ik in de studio gewerkt voor een zakelijke klant: het vrijstaand maken van personeelsportretten. Dat betekent dat de portretten digitaal worden uitgesneden uit de achtergrond. Een nauwkeurig werkje. De foto’s waren al op een eerder tijdstip in de studio in Dreumel geschoten met mijn Medium Format camera. De bestanden zijn daardoor behoorlijk groot (45MB), maar daardoor ook op zeer grote formaten af te drukken. Als bijkomend voordeel kun je in Photoshop erg ver “inzoomen” op je werk en zijn de portretten met een grote nauwkeurigheid vrijstaand te maken.

Heen en terug

Op de heenweg had ik hem al gezien: een verdwaalde tulp stond in de wegberm. Even had ik de neiging om verderop te parkeren. Ik wilde er een foto van maken, maar omdat werk voor plezier gaat besloot ik door te rijden. Misschien had ik op de terugweg wel tijd om even te stoppen. En zo zat ik dus, toen ik aan het einde van de dag richting Horssen reed, op mijn hurken in het gras om deze compositie te maken. Fijn dat de lucht ook even mee wilde werken. De wolken verstrooien een gedempt licht over het landschap en versterken de dramatiek van deze verdwaalde tulp. Hopelijk vindt hij zijn bestemming nog.