De bonte specht

Vanuit de huiskamer zag ik hem ineens: de bonte specht. Bij de buren hebben ze zo'n pindakaaspot aan het tuinhuis hangen. Eigenlijk is zo'n ding bedoeld voor mezen en vinken, maar de specht had er ook wel zin in. Snel vloog ik achter mijn computer weg en dook richting de hal. Hier stonden mijn fotospulletjes. Op mijn knieën wisselde ik snel de 24-70 om voor de 70-200 telelens. Omdat alles rap moest gebeuren, moest ik elke handeling bedacht uitvoeren en tussendoor de lensdop met trillende handen laten vallen en onder de trap vandaan vissen. Hup, binnen vijftien tellen stond ik alweer in de huiskamer en...... vogel gevlogen.

De mezen

Dan maar mezen fotograferen. Die zitten hier volop in de tuin. Van achter het raam hebben ze me niet in de gaten en komen dichtbij. En zo schiet ik een paar plaatjes. Niks bijzonders. Ik moest naar buiten, wilde ik er nog wat van maken. Via de garage sloop ik naar buiten. Echt zachtjes, maar.... vogels gevlogen. De gebruikelijke tactiek van de vogelspotter bleef over: stil staan, niet bewegen, geen geluid maken, instellingen in de camera maken en.... wachten. Even later werd mijn geduld beloond en verschenen zowel de pimpelmees als de koolmees in de zoeker. Leuke plaatjes, maar niks bijzonders.

De winterkoning

Maar daar werd mijn aandacht getrokken door iets anders. Ik hoorde het luide gezang van de winterkoning. Regelmatig zie ik hem scharrelen tussen de houtklossen voor de haard, of hangend aan de schutting bij de achterburen. Ik negeer de drang om te gaan kijken. Zo zou ik immers mijn aanwezigheid verraden en de mezen verjagen. Laat staan dat dan de specht nog terug durft te komen. Bovendien hoor ik het geluid komen vanuit de bosjes aan de overkant van de sloot en op een afstand van zo'n vijfentwintig meter is mijn 200 mm lens absoluut te kort voor zo'n klein vogeltje. Toch kan ik even later mijn nieuwgierigheid niet bedwingen en sluip onder de overkapping van het tuinhuis om ongezien te blijven en tuur richting de spar waar ik de winterkoning nog steeds hoor zingen. Direct zie ik hem... helemaal in de top. De minuten erna ben ik bezig met schieten, checken, instellingen aanpassen, schieten, checken, instellingen aanpassen tot ik het plaatje niet meer beter krijg. Het is lastig om met het tegenlicht genoeg detail te krijgen in het kleine beestje. En ik kom uit op 1/250 sec. bij f / 9,0 op ISO 320. 

Klik om te vergroten: