Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.
In dit geval "Ponygraphy".
Wél goed lezen, deze titel! Als je té snel leest, zouden er op freudiaanse wijze associaties kunnen ontstaan met een ander werkveld binnen de fotografie. Het gaat hier om een pony! Zo één met vier benen, een hals en hoofd, zoals we allemaal op de basisschool leerden. Paarden en pony's zijn edele dieren en hebben noch poten, noch een nek of een kop. Wél hebben ze een staart: een paardenstaart. In dit geval, zoals de Engelsen het zeggen; een ponytail.
Eigenzinnig
Engelsen zijn altijd een beetje eigenzinnig. Ze rijden links, kennen de Euro niet en eten friet met vis. Tip voor alle fotomodellen: vraag aan de overkant van de Noordzee niet of je je haar op een 'horsetail' zal doen. Zij associeren die term met een plantenfamilie in de afdeling van de sporenplanten! Na een paar ongemakkelijke ogenblikken zullen ze begrijpen dat je een 'ponytail' bedoelt. De fotograaf neemt een kwartiertje pauze zodat jij je normale huidskleur weer kunt aannemen. Tenzij een vuurrood hoofd de juiste bijdrage aan de mood in de shoot levert.
Verhaal
Een pony tale is wéér wat anders. Je zegt hetzelfde, maar je schrijft wat anders. In plaats van een staart heb je een verhaal geschreven. En verhalen krijgen soms weer een staartje. In goed Engels: this tale gets a little tail. Over eigenzinnige Engelsen gesproken....
Enneh, zorg dat je goed leest!
En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op. Of ze vertellen een verhaal.
Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Of met een verhaal? Vertel!
Let me know...
ps Het Liken op Facebook zowel als in de menubalk van de website wordt zeer gewaardeerd. Klik op 'vind ik leuk'!