Vergeelde vrijdag nr. 7

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval "Mika in Car, dressed for success".

Als je hem zo ziet zitten weet je dat het goed komt. Dikke auto, net boordje, de haartjes geknipt en gekamd. Mika is dressed to kill! James Bond, toch een amateurtje vergeleken met Mika, moet jaloers toezien terwijl hij met de staart tussen de benen afdruipt. Het leven is hard voor de wat op leeftijd komende spion. Here comes Mika! 

Hij stapt uit, staat de fotografen toe nog wat foto's te maken en paradeert vervolgens zelfverzekerd over de rode loper naar binnen, alwaar op de dansvloer reikhalzend naar hem wordt uitgekeken. Combineer John Travolta met John Rambo en je snapt wat wij meemaken tijdens het Gala. Eén en al charme en skills in pak: Mika Bond (drinkt liever een biertje dan een martini).

Wat jammer dat er even later een helikopter landt. Twee meiden stelen de show. Zeer ten onrechte staan we met zijn allen naar het vliegend geweld te kijken. En waar is Mika? Waar is 008 gebleven? Staat hij op een lege dansvloer? Heeft hij aanspraak? Kijkt hij ook naar de heli? Of staat hij met een AV-tje in de hand glimlachend voor zich uit te staren en droomt hij van succes, terwijl hij nonchalant van standbeen wisselt? Ik weet er geen antwoord op te geven.

View fullsize

Mika in car: dressed for success.

En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op. Of ze vertellen een verhaal.

Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Of met een verhaal? Vertel! 

Let me know...

ps Het Liken op Facebook zowel als in de menubalk van de website wordt zeer gewaardeerd. Klik op 'vind ik leuk'.

Vergeelde vrijdag nr. 6

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval "Reflections".

Woensdagavond, een halfjaar geleden; eindelijk tijd om te gaan fotograferen bij 'Het Goor' in Horssen. Hier was ik nog niet geweest met mijn camera. En aangezien ik bezig was met een fotowedstrijd met als thema 'Reflections' pakte ik hem in en reed laat in de avond naar de plas in de hoop de zonsondergang weerspiegeld te zien in het water. Ik parkeerde mijn auto aan de oostzijde.

Bij aankomst bleek de zon nog te hoog te staan. Het was onmogelijk de belichting zó te kiezen dat zowel de voorgrond als de (spiegeling van) de lucht details bleef houden. Wanneer de lichte hemel juist belicht werd, was de voorgrond donker. Stelde ik in op de voorgrond, dan was de lucht overbelicht.

Het werd tijd voor een verkenning om het water. Ik kon hier en daar mooie foto's maken. En na een omzwerving van ongeveer een uur kon ik deze plaat schieten. De ondergaande zon had aan kracht verloren en kleurde de sluierbewolking geel oranje en rood. Nu was het ook mogelijk de voorgrond goed belicht te krijgen. Het levert een gelaagdheid en diepte in twee dimensies op.

Vlak voordat de zwaan het rietveld voorbij zwom, stak er weer een briesje op dat het water liet rimpelen. Wég reflectie. Ik heb nog even gewacht, maar de zwanen verdwenen  en het werd donkerder.

View fullsize

Reflections

En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op.

Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Vertel! 

Let me know...

ps Het Liken op Facebook zowel als in de menubalk van de website wordt zeer gewaardeerd. Klik op 'vind ik leuk'.

Vergeelde vrijdag nr. 5

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering terug op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval "Goede vriendinnen".

Foto's kunnen van alles. Zij zetten je aan het denken. Of ze vertellen een verhaal. Ze roepen afschuw, humor, verdriet, bewondering, of een andere emotie op. Wanneer je erbij was, of de vastgelegde situatie of persoon kent, komen er ook herinneringen boven. Je denkt weer even terug aan dat moment.

Zo ook deze foto. Dit is voor mij een leuke, warme, herinnering aan het bezoek aan Walibi Holland met de vierdeklassers van vorig jaar. Zij hebben de school inmiddels verlaten. Met weemoed zullen ze nog eens terugdenken aan de tijd waarin zij zo intensief begeleid werden, waarin er aandacht was voor iedereen en er heel veel vaardigheden en kennis werd opgedaan. En zo denken de de docenten ook aan hun pupillen. Met weemoed. Ik in iedergeval wel wanneer ik deze foto zie. Hij staat ingelijst in mijn lokaal.....

View fullsize

Beste vriendinnen

Vergeelde vrijdag nr. 4

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering terug op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval "Hangin on by a thread".

Deze foto is populair. Hij wordt regelmatig 'geliked' op Facebook. Het is een foto waar mensen op klikken. Ze willen hem in het groot op het scherm zien. Het is dan ook een herkenbaar tafereel; wellicht uit de eigen kindertijd. Of je ziet je eigen kind in het plaatje terug. Of zoals in dit geval je neefje. Het plezier spat eraf.

Ik maak zulke foto's graag. Op locatie. In actie. 

Mijn moeder werd 65 en dat vierden we met de hele familie, inclusief kleinkinderen. Tijdens de lunch mochten ze zo nu en dan van tafel om te spelen. Deze foto is daar getuige van. 

View fullsize

Hangin' on by a thread

Het was mijn eerste oefening met het gebruik van continue autofocus, waarbij de camera het onderwerp, neef Niels, constant scherp in beeld houdt. En dat terwijl hij in vliegende vaart op me afkomt!... en opa buiten beeld alweer klaar staat om hem op te vangen voor de volgende zwieper.

Wat vind je van de foto? Maak je ook actiefoto's van superhelden?

Let me know...

Vergeelde vrijdag

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering terug op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval "The house of the rising sun".

Deze doorzonwoning hangt bij ons achter in de tuin, aan de knotwilgen bij de sloot.  In de opening hoort eigenlijk een appel geprikt te worden, maar helaas.... dit kunstwerkje is onbewoond. Er komen ook geen vogels op bezoek. De wind heeft er vrij spel. Het klinkt allemaal wat triest, eigenlijk. Maar het komt goed. Dat beloof ik je.

Er zit namelijk een lief verhaal achter dit plaatje. Je kunt het zien aan de manier waarop ik gefotografeerd heb. Met een zonsondergang en veel warme tinten. Het is echter geen romantisch liefdesverhaal, ook al zou je dat bijna denken. Dit is het verhaal van een andere warme relatie, namelijk die van de docent met zijn leerlingen...... mijn leerlingen. En die docent? Dat ben ik.

Lieve leerlingen

In de 2e klas TL (VMBO) wordt veel gedaan aan voorlichting over vervolgopleidingen. Zo kunnen leerlingen een weloverwogen keuze maken voor het vakkenpakket in de bovenbouw. Dat valt niet mee als veertienjarige. Dus de school doet zoveel mogelijk om die keuze te begeleiden.

Zo kwamen we ook op bezoek bij de REVABO, een MBO-opleiding Bouw te Geldermalsen. Er was van alles te doen voor de leerlingen; dakpannen leggen, een deur schilderen, electro- en waterleidingen aansluiten, muurtjes metselen en houten voederhuisjes timmeren. Sommige meiden hadden het na een tijdje al wel gezien en hadden niet meer zo'n zin in dat 'stomme getimmer'. Zij zagen geen heil in een toekomst in de bouw. Ze werden er zelfs een beetje chagrijnig van. Als docent kun je dan nog één ding doen: slijmen! "Ach toe, maak er eens één voor mij". En dan kijk je met hele grote puppie-ogen je leerlingen aan. Het helpt! Zo ook bij Marlon en Sophie. Zij maakten er één..... voor mij. "Maar alleen voor u meneer"! De lieverds!

View fullsize

House of the rising sun

Het huisje hangt nog steeds bij ons in de tuin en aan de onderkant staat duidelijk hun boodschap te lezen: 

Onderschrift, letterlijk en figuurlijk (HTC One). 

En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op.

Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Vertel! 

Let me know..