Bruidsreportage opnieuw na 12,5 jaar
Mijn vrouw en ik waren in Duitsland, bij de Trinkgut in Goch, toen ik een berichtje via Whatsapp ontving. Of ik toevallig thuis was, zin had en een halfuurtje tijd om een 12,5 jarige trouwreportage te maken. Die zin was zeker aanwezig, maar helaas de tijd niet. We waren niet voor niets drank aan het inslaan; we kregen bezoek die dag......
Maar na wat 'heen-en-weer ge-app' en een telefoontje, werd geregeld dat ik samen met mijn vrouw de volgende dag langs zou komen. De bedoeling: een reportage maken aan de hand van de originele huwelijksfoto's uit het trouwalbum. Dus op dezelfde locaties, in pak en jurk en dezelfde poses en compositie, nieuwe foto's maken. Het betere kopieerwerk zal ik maar zeggen. Wat een gaaf idee!! En romantisch! De foto's zouden gebruikt worden op de uitnodiging voor het aanstaande feest. We spraken af dat het een hele middag mocht duren, nadat ik aangegeven had dat het niet zou lukken in een halfuur.
Koffie met een kuukske (koekje)
En daar zaten we dan; op zondagmiddag aan de eettafel in de keuken. Onder het genot van een kopje koffie en een koekje bekeken we samen met bruid en bruidegom de foto's. Hoe geweldig was het dat de trouwjurk nog zo goed paste. En het pak van de bruidegom zat ook nog als gegoten! Menig bruidspaar kan dát niet zeggen na twaalfeneenhalf jaar. Aan de ogen en belichting kon ik zien dat de originele foto's zonder flits, dus in natuurlijk licht, gemaakt waren. De schaduwen waren zacht door de sluierbewolking op de trouwdag. Ik keek naar buiten. Nu stráálde de zon. Geen wolkje aan de lucht..... We moesten dus de schaduw opzoeken waar het kon.
Aan de slag!
We gingen op zoek naar de eerste locatie. Gelukkig waren alle foto's rond de voormalig boerderij genomen en dat kon dus lopend. Het trappetje aan de achterzijde, tegen de dijk aan, lag in de volle zon. De foto die daar genomen moest worden, moest daardoor worden uitgesteld. Ik schatte in dat we er na een uur terecht zouden kunnen, wanneer de zon achter een groepje bomen zou verdwijnen. Bij de voordeur was gelukkig wél schaduw en die foto's waren dan ook snel gemaakt.
Er stonden ook foto's in het album die alleen in de zon gemaakt konden worden. Bijvoorbeeld in de wei aan de waai (een diepe plas aan de dijk). Dat was een locatie die vast lag. Daar konden dus alvast foto's gemaakt worden. Helaas zouden we de zon er de hele middag niet kunnen ontwijken.....
Ik zie mijn vrouw nog staan, met het trouwalbum in haar hand. Wanneer ik de foto in het album bekeken had, gaf zij aanwijzingen aan het bruidspaar, zodat zij dezelfde pose konden innemen als in het origineel. Intussen kon ik mij concentreren op de instellingen van het toestel en de compositie/standpunt. Een prettige samenwerking was dat.
Bij de overburen werd een bootje geregeld. Voor op de waai. En daar was ook geen schaduw. Gelukkig stond er een overhangende wilg die aan enkele foto's schaduw bood.
Na een koffiepauze bij de buren, konden we terug naar het trappetje aan de dijk. De kinderen van het bruidspaar hielpen mee en assisteerden waar ze konden. Hier konden zij met een diffusor het zonlicht dat door het bladerdek scheen nog wat temperen.
Dit was helaas niet mogelijk toen we naar de voorkant van de boerderij verkasten om daar de foto's in het haargat te maken (de opening, met deur in de gevel, waar het hooi naar zolder werd gebracht). Op de foto's is te zien hoe de zon hier weinig flatteuze, scherpe schaduwranden veroorzaakt. Een ander tijdstip of een ander weerbeeld had hier zeker geholpen....... Je hebt het als fotograaf te doen met de middelen die op dat moment ter beschikking staan. En dat waren de laatste bruidsfoto's.
Het koperen bruidspaar kleedde zich weer om. Het pak en de jurk gingen weer de kast in en toen was het biertijd. Terwijl de kinderen aan het ravotten sloegen, dronken wij gezellig bij het tuinhuis waar de houtkachel brandde. Bij het dalen van de zon werden als bonus nog wat familieportretjes gemaakt en werd de reportage afgesloten.
Gaaf!
Fijn dat ik dit mocht doen. Fijn dat mijn vrouw mee hielp. Fijn dat de jurk en het pak nog pasten. Fijn dat de kinderen zo goed assisteerden. Fijn dat je dit verhaal zover gelezen hebt.
Gaan jullie binnenkort ook jullie jubileum vieren?
Let me know!
