Emotie in het landschap

October 21, 2014

De weg die ik niet nam

Road to nowhere... Exposure: 1/160 sec. @ f/3,2 ISO 200 FL 24 mm

Wanneer ik uit het raam kijk, zie ik de lucht kleuren. Ik geef Natasja een kus, spring op de fiets, rijd het wijde landschap in en dan stap ik af.

De zon begint te zakken en omdat de bewolking gebroken is, kan hij het landschap van een warme gloed voorzien. Het is een beeld dat ons in tijd en ruimte bindt. Opa en oma zagen dezelfde zon zakken. En hun opa's en oma's ook. Wat voelden zij wanneer zij even stil stonden en het landschap in het late licht in zich opnamen? Hoe voelde de cowboy zich in het westen van Amerika zich anderhalve eeuw geleden? Sloeg hij zijn kamp op? Sprokkelde hij hout om op het vuur zijn kostje te koken en daarna de koude nacht te verdrijven? Was dit een troostend beeld voor de stervende Franse soldaat in zijn loopgraaf? Beloofde deze laatste zonsondergang hem een nieuw leven? Na de ondergang breekt immers altijd een nieuwe morgen aan.

Daar sta ik aan de rand van het dorp. Thuis worden pannenkoeken gebakken. Over een kwartier zit ik aan tafel, samen met Natasja en de katjes. Nu kijk ik nog even naar de zonnebadende weg met bomen, akkers, weilanden een boerenbedrijf. Ik geniet van dit eenzame moment, maak een aantal foto's en dan wil ik plots weer naar huis. Wat fijn dat ik mijn fiets kan draaien en mij kan voegen bij het gezelschap aan de keukentafel. Ik glimlach en groet een meisje met pony.

Door: Maik Jansen.

Vergeelde vrijdag nr. 50

September 26, 2014

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven!

Druten vanaf de overkant

Een ansichtkaart uit Maas en Waal.

Hi peeps,

Begin deze maand schreef ik een blog over het creëren van fotografiegelegenheden. De foto betrof een zonsondergang, genomen aan de Betuwse kant van de Waal. In de inleiding daarvan vermeldde ik dat een foto van Druten het doel was van het ritje naar "de overkant" en de zonsondergang een toevalstreffer.

In deze blog laat ik jullie de beoogde foto van die avond zien:

De overkant. Exposure: 1/160 sec @ f/2.2 ISO 100, 85 mm at natural light

Foto tip: de horizon

De horizon vormt in Nederland bijna altijd een rechte lijn die, de naam zegt het al, horizontaal door het beeld loopt. Hoewel het gebruik van scheve lijnen soms artistiek overkomt, is het naar mijn mening belangrijk dat de horizon in je foto netjes horizontaal is. Een scheve foto doet meestal afbreuk aan hetgeen je wilt fotograferen. Maar hoe zorg je ervoor dat je netjes horizontaal fotografeert? Daarvoor is nu dat raster dat je in je beeldzoeker kunt zien. Op telefoons kan dat raster ook vaak over de foto geprojecteerd worden. Leg de bovenste, of de onderste horizontale lijn over de horizon en voilà, zo handig is het! Bovendien geeft het raster de regel van derden aan (een simpele regel om je compositie interessanter te maken). Probeer maar, je foto's worden er beter van.

Door: Maik Jansen

En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op. Of ze vertellen een verhaal. Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Of met een verhaal?

Let me know...

Doe je al mee met de actie? Vergeet ook niet je aan te sluiten via de nieuwsbrief en blijf Facebook checken, peeps.

Like this? Like my Facebookpage and stay in touch: https://www.facebook.com/maikjansenfotografie

Vergeelde vrijdag nr. 47

September 5, 2014

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven!

Zonsondergang

Landschapsfotografie tijdens het "gouden uur".

Hi peeps,

Normaal gesproken zit ik tegen half negen samen met Natasja op de bank om een filmpje te pakken, behalve op woensdag. Dan geeft zij Engels aan een cursusgroep in Hatert. Op deze maartse woensdagavond besloot ik eens de tv de tv te laten en naar de 'overkant' te rijden voor een foto van Druten. Een kleine tien kilometer voordat ik op mijn bestemming arriveerde, kon ik niet anders dan mijn auto even naast de polderweg te parkeren. Dit was wat ik zag:

Zonsondergang; het gouden uur. Exposure: 1/250 sec. @ f/3.5 ISO 100, 85 mm.

Tip: fotografiegelegenheden kun je creëren

Hoe vaak rijd je zulke plaatjes zomaar voorbij? Ik zeer regelmatig. En meestal heb ik niet de gelegenheid te stoppen, want ik moet ergens op tijd zijn. Of ik heb mijn camera niet bij me. Ik heb me een tijdje voorgenomen 's ochtends een halfuur eerder naar mijn werk te rijden, puur om mezelf de tijd te gunnen voor een mooie foto. Het bleef echter bij voornemens. Misschien moet ik die maar eens hernieuwen, want fotografiegelegenheden komen niet altijd aanwaaien; je moet ze creëren. Als het niet in de ochtend lukt, dán in de avond. Een film kun je heus een andere keer bekijken.

Door: Maik Jansen

En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op. Of ze vertellen een verhaal. Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Of met een verhaal?

Let me know...

Vergeet niet je aan te sluiten via de nieuwsbrief en blijf Facebook checken, peeps.

Vergeelde vrijdag nr. 27

April 18, 2014

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval: Horssense ladders.

Daar braken ze door de bewolking... Jacobsladders. Het zijn die gele lichtstrepen die te zien zijn in deze foto. Zij vormen een ladder tussen hemel en aarde waarlangs, volgens de bijbel, Jacob de engelen zag opklimmen en afdalen.

Helaas zie ik slechts koeien.

Hoeveel koeien zie je? Goed kijken!

En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op. Of ze vertellen een verhaal. Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Of met een verhaal?

Let me know...

Berichtjes worden zeer gewaardeerd:

Like deze BLOG en
  
 deel met je vrienden:

Like mijn Facebookpagina:

Nachtfotografie

February 3, 2014

Op weg naar de kroeg

Afgelopen zaterdag fietste ik rond kwart over zes richting Druten voor een optreden met de Free Style Herrie Kapel. In tenue en met mijn trompetkoffer op de pakkendrager sjeesde ik van het viaduct. De vaart zat er lekker in. Tegen de tijd dat ik links van de wal aan de Scharenburg was, was het tempo echter al een stuk teruggelopen en kon ik genieten van de ondergaande zon in het westen. Puiflijk, Druten Zuid en de akkers aan deze zijde van de bebouwde kom baadden in het zachte licht. De plassen tussen de rijen maïsstoppels fungeerde als natte spiegels in het veld. Op dat moment besloot ik de volgende dag op hetzelfde tijdstip terug te keren. Maar dan mét camera (en zónder trompet).

Lange sluitertijden...

Zondagavond monteerde ik mijn D7000 met 24-70 2.8 Sigma op het statief, gaf Natasja nog een kus (of drie) en startte de wagen net na zessen. Niet veel later schoot ik onderstaande plaatjes. De foto's van de Maas en Waalweg nam ik vanaf het viaduct op de Scharenburg. Sluitertijden lagen rond 15 seconden.