Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering terug op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.
In dit geval "The house of the rising sun".
Deze doorzonwoning hangt bij ons achter in de tuin, aan de knotwilgen bij de sloot. In de opening hoort eigenlijk een appel geprikt te worden, maar helaas.... dit kunstwerkje is onbewoond. Er komen ook geen vogels op bezoek. De wind heeft er vrij spel. Het klinkt allemaal wat triest, eigenlijk. Maar het komt goed. Dat beloof ik je.
Er zit namelijk een lief verhaal achter dit plaatje. Je kunt het zien aan de manier waarop ik gefotografeerd heb. Met een zonsondergang en veel warme tinten. Het is echter geen romantisch liefdesverhaal, ook al zou je dat bijna denken. Dit is het verhaal van een andere warme relatie, namelijk die van de docent met zijn leerlingen...... mijn leerlingen. En die docent? Dat ben ik.
Lieve leerlingen
In de 2e klas TL (VMBO) wordt veel gedaan aan voorlichting over vervolgopleidingen. Zo kunnen leerlingen een weloverwogen keuze maken voor het vakkenpakket in de bovenbouw. Dat valt niet mee als veertienjarige. Dus de school doet zoveel mogelijk om die keuze te begeleiden.
Zo kwamen we ook op bezoek bij de REVABO, een MBO-opleiding Bouw te Geldermalsen. Er was van alles te doen voor de leerlingen; dakpannen leggen, een deur schilderen, electro- en waterleidingen aansluiten, muurtjes metselen en houten voederhuisjes timmeren. Sommige meiden hadden het na een tijdje al wel gezien en hadden niet meer zo'n zin in dat 'stomme getimmer'. Zij zagen geen heil in een toekomst in de bouw. Ze werden er zelfs een beetje chagrijnig van. Als docent kun je dan nog één ding doen: slijmen! "Ach toe, maak er eens één voor mij". En dan kijk je met hele grote puppie-ogen je leerlingen aan. Het helpt! Zo ook bij Marlon en Sophie. Zij maakten er één..... voor mij. "Maar alleen voor u meneer"! De lieverds!
