Laat je inspireren.
Viewing entries in
Story
Een snelle ontmoeting en een snelle foto. En dan blijkt daar een oude vriend te staan die je twintig jaar niet gezien hebt. Er komen zoveel goede herinneringen boven drijven! Hij was erbij toen ik mijn vrouw ontmoette op 13-08-1994, bij Hoefnagels in St. Anthonis.
Stilstaan met een kort beeldverhaal
Met deze beelden vertel ik een kort verhaal over het Nationaal Monument Kamp Vught: een plek waar we weer even stilstaan bij de verschrikking van onderdrukking. De foto's gaan vergezeld van een klein stukje tekst.
Voor meer informatie verwijs ik naar de website van NM Kamp Vught.
"Geen blog meer missen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief!"
Go prone!
Natasja en ik drinken koffie. Op de vlonder bij de vijver zitten we beschut tegen de zon die door de wilgentakken gefilterd wordt. Het is laat in de middag en de koffie komt als geroepen. Ik dut bijna in, terwijl Natasja praat over de tuin. Het is een mooie tuin. Door de cafeïne ben ik weer in staat mijn ogen te openen en met haar mee te kijken. Naar de peren en de appels die we dit jaar gaan oogsten, naar het groene gemaaide gras, naar de voorntjes die nu in de vijver verpozen en niet in de sloot achter het huis waar ik ze ving..... en dan zien we de kikker. Intussen ben ik bijna helemaal wakker en een creatief deel van mijn brein besluit dat het tijd is de groene "kikvorsch" op de gevoelige geheugenkaart te vereeuwigen.
Die beslissing heeft nogal wat voeten in aarde. Want owee als je uit je luie stoel opstaat! Dan is het plons, kans verkeken. Heel langzaam verplaats ik mijn gewicht op mijn voeten, met de handen steunend op de leuningen kom ik voorzichtig in een gebukte houding en ik sluip met een grote boog om de vijver richting de achterdeur. Natasja begint te hopen dat het gaat lukken. Eenmaal binnen pak ik mijn toestel en zet er de Sigma APO DG EX 70-200 mm 2.8 MACRO HSM op. Die lens is lang, want anders passen al die letters er niet op! De bajonetsluiting klikt en ik ben alweer onderweg naar buiten, waar de grote omweg inclusief gebukte houding en sluipend voetenwerk in omgekeerde volgorde herhaald worden. Het komt goed, mensen, lees maar verder....
“Met minimale beweging en de lens steunend op de onderarm tuurt hij door de zoeker...”
Daar ligt hij. Na elke centimeter verplaatsing, wordt naar het doel getuurd in afwachting van een reactie. Wanneer deze uitblijft, kan hij het erop wagen en tijgert voorwaarts. Het wapen, een Nikon D7000, is geladen met twee SD-kaarten. De batterij voldoet. Langzaam kruipt de schutter binnen minimale schootsafstand zodat de lens niet meer scherpstellen wil en vervolgens trekt hij zich een paar centimeter terug. Piep! Een glimlach verschijnt, de camera heeft zijn doel gevonden en staat op scherp. Met minimale beweging en de lens steunend op de onderarm tuurt hij door de zoeker, ademt langzaam uit en drukt af. BAM! De door de Horssense bergen wegstervende echo wordt doorbroken door het volgende shot en het volgende. Het is het product van een te hoge dosis fantasie, of cafeïne. U mag het zeggen...
Frog on guard at the edge of the pond (the diagonal line). Exposure: 1/200 sec @ f/10 ISO 200, 200mm
De schutter verplaatst zich na elk shot een decimeter of wat naar de linker flank, tot 'plons' het salvo tot zijn einde komt. Target down. De kikker ligt in de vijver. BAM! Daar volgt het genadeshot. Missie volbracht. Er kan weer ademgehaald worden!
Frog in the pond reflecting beautiful colors of the flowers on the far bank. Exposure: 1/200 sec @ f/11 ISO 200, 200mm
Stop gaming, get creative! Jarenlang heb ik in de virtuele wereld heldendaden verricht, maar er was niemand die het iets interesseerde. Natuurlijk is het fun om computerspelletjes te spelen, I know, maar wat levert het op? Fotograferen is óók fun, of je ervoor betaald wordt of niet. Je maakt iets wat er nog niet was. Dat is belangrijk. Tijdens het gamen, blijf je meestal redelijk domme activiteiten herhalen die gewoon nutteloos zijn. Doe wat met je tijd! Trek jezelf uit de luie stoel, sluip met een omweg naar binnen en pak je camera. Schrijf er maar een blog over en verheug je op de reacties!
Door: Maik Jansen
p.s. No animals were hurt in this production, and no I don't ever shoot live rounds.
Velen van jullie weten dat ik het afgelopen jaar bezig ben geweest met de opleiding 'Practitioner SVIB' aan hogeschool Fontys OSO. SVIB staat voor School Video Interactie Begeleiding en wordt toegepast bij de ondersteuning van docenten en leerlingen in de lessituatie. Kort gezegd: ik kom in de les filmen en bespreek dat met de docent of de leerling na. Daarbij staat geslaagde interactie centraal.
Je kunt je voorstellen dat voor de analyse van filmbeelden en het voeren van een feedback-gesprek veel theoretische kennis en praktische vaardigheid nodig is. Vandaar dat ik 340 uur bezig bent geweest met het behalen van mijn certificering en nu erg blij ben jullie te kunnen vertellen dat het erop zit. Ik ben geslaagd!!! Joepie! Ik mag me vandaag melden bij de beroepsvereniging voor beeldbegeleiders.
1/200 sec @ f/5,6, ISO 100 35mm: one flash setup with Rogue Flashbender and a touch of smoke.
Door: Maik Jansen
Tsja, wanneer de studie op zijn eind loopt en de verslagen moeten worden ingeleverd, kan het zomaar zijn dat men een lichte of zwaardere vorm van DRUK (sorry) ervaart. Dat is mooi. Het motiveert. Want om zo spoedig mogelijk van dat gevoel af te zijn is er één oplossing: zorgen dat het af komt. Of niet dan?
Heb je naast je studie ook nog een volledige baan in het onderwijs, bestaat de kans dat je op het einde van het schooljaar te maken krijgt met examens. Die moeten ook af. En verslagen van leerlingen. Die moeten ook nagekeken worden. En inhaaltoetsen, herkansingen en stagevoorbereidingen? Hoort er gewoon bij. Surveilleren, invallen en vergaderen ook. Mij hoor je niet klagen. Het draagt allemaal bij aan de motivatie het zo goed en efficiënt mogelijk tot een goed einde te brengen.
Daarom is het zo goed dat er zoiets als 'vakantie' bestaat en nog wel een 'grote'! Het is zowel oorzaak als oplossing voor het drukprobleem (in deze context denken jullie niet aan een ander soort drukprobleem hoop ik). Als er geen vakantie was, zou de uiterste inlevertermijn van cijfers nog wel even uitgesteld kunnen worden. Dan had ik die stof in klas drie nog rustig eens kunnen uitleggen. Had ik mijn eigen opleiding wat kunnen verlengen en gewoon na de voetbalwedstrijd op de bank kunnen blijven zitten....
Een mooie voetbalterm. Volharding. Het is gewoon een kwestie van even volhouden en de piekbelasting verdwijnt als vakantiegangers in de zomervakantie. Er volgt rust op druk. Na gedane arbeid is het goed rusten. Ik wordt er echter altijd onrustig van en weet niet wat ik met mezelf aan moet wanneer ik plotseling kan uitslapen en alleen verplicht ben te voldoen aan biologische behoeften. Verdorie, tijdens de vakantie ben ik ineens helemaal niet meer belangrijk, vraagt er niemand onnozele vragen, hoef ik niemand te helpen.
O ja. Yep. Daar komt straks weer meer tijd voor. E I N D E L I J K weer fotograferen. Uiteraard schiet ik mijn plaatjes heus wel, maar de tijd voor de bewerking daarvan ontbreekt nog deze week. Daarna komt er weer werk online. Ik beloof het jullie. Ik heb zo'n zin om weer shoots te organiseren en er een mooie serie aan over te houden die ik jullie kan laten zien. Intussen moeten jullie het met deze plaat doen.
Ik ben benieuwd wie dit beeld herkent:
Waar staat deze?
