Vergeelde vrijdag nr. 4

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering terug op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval "Hangin on by a thread".

Deze foto is populair. Hij wordt regelmatig 'geliked' op Facebook. Het is een foto waar mensen op klikken. Ze willen hem in het groot op het scherm zien. Het is dan ook een herkenbaar tafereel; wellicht uit de eigen kindertijd. Of je ziet je eigen kind in het plaatje terug. Of zoals in dit geval je neefje. Het plezier spat eraf.

Ik maak zulke foto's graag. Op locatie. In actie. 

Mijn moeder werd 65 en dat vierden we met de hele familie, inclusief kleinkinderen. Tijdens de lunch mochten ze zo nu en dan van tafel om te spelen. Deze foto is daar getuige van. 

View fullsize

Hangin' on by a thread

Het was mijn eerste oefening met het gebruik van continue autofocus, waarbij de camera het onderwerp, neef Niels, constant scherp in beeld houdt. En dat terwijl hij in vliegende vaart op me afkomt!... en opa buiten beeld alweer klaar staat om hem op te vangen voor de volgende zwieper.

Wat vind je van de foto? Maak je ook actiefoto's van superhelden?

Let me know...

Vergeelde vrijdag

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering terug op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval "The house of the rising sun".

Deze doorzonwoning hangt bij ons achter in de tuin, aan de knotwilgen bij de sloot.  In de opening hoort eigenlijk een appel geprikt te worden, maar helaas.... dit kunstwerkje is onbewoond. Er komen ook geen vogels op bezoek. De wind heeft er vrij spel. Het klinkt allemaal wat triest, eigenlijk. Maar het komt goed. Dat beloof ik je.

Er zit namelijk een lief verhaal achter dit plaatje. Je kunt het zien aan de manier waarop ik gefotografeerd heb. Met een zonsondergang en veel warme tinten. Het is echter geen romantisch liefdesverhaal, ook al zou je dat bijna denken. Dit is het verhaal van een andere warme relatie, namelijk die van de docent met zijn leerlingen...... mijn leerlingen. En die docent? Dat ben ik.

Lieve leerlingen

In de 2e klas TL (VMBO) wordt veel gedaan aan voorlichting over vervolgopleidingen. Zo kunnen leerlingen een weloverwogen keuze maken voor het vakkenpakket in de bovenbouw. Dat valt niet mee als veertienjarige. Dus de school doet zoveel mogelijk om die keuze te begeleiden.

Zo kwamen we ook op bezoek bij de REVABO, een MBO-opleiding Bouw te Geldermalsen. Er was van alles te doen voor de leerlingen; dakpannen leggen, een deur schilderen, electro- en waterleidingen aansluiten, muurtjes metselen en houten voederhuisjes timmeren. Sommige meiden hadden het na een tijdje al wel gezien en hadden niet meer zo'n zin in dat 'stomme getimmer'. Zij zagen geen heil in een toekomst in de bouw. Ze werden er zelfs een beetje chagrijnig van. Als docent kun je dan nog één ding doen: slijmen! "Ach toe, maak er eens één voor mij". En dan kijk je met hele grote puppie-ogen je leerlingen aan. Het helpt! Zo ook bij Marlon en Sophie. Zij maakten er één..... voor mij. "Maar alleen voor u meneer"! De lieverds!

View fullsize

House of the rising sun

Het huisje hangt nog steeds bij ons in de tuin en aan de onderkant staat duidelijk hun boodschap te lezen: 

Onderschrift, letterlijk en figuurlijk (HTC One). 

En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op.

Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Vertel! 

Let me know..

Vergeelde vrijdag

Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering terug op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.

In dit geval een foto van de vlonder in de achtertuin. Mijn aller- aller- allereerste RAW file ever! Ik schoot deze plaat op de dag dat mijn D7000 body EN mijn Sigma 70-200 2.8 met de post bezorgd werden. En ik had haast. Want ik wilde direct aan de slag! Ik had zo'n haast dat het me nog nét lukte de belichting op M (manual/handmatig) te zetten en te meteren voor het licht. Toen ik bij een sluitertijd van 1/1000 uit kwam, begon ik maar eens met het knijpen van de lensopening. Pas bij f 7.1 kreeg ik het voor elkaar juist te belichten. Wat een raar toestel! Wat een rare lens! Er leek iets niet te kloppen. Deze waarden kende ik niet van mijn Bridge camera (Nikon P510).

Waar kan ik mijn ISO regelen? Dat kon ik zo één, twee, drie niet vinden! Er zat wel een knopje op aan de achterkant, maar dat werkte niet zo één, twee, drie. En ik had géén zin om de gebruiksaanwijzing door te spitten. Die kon ik in mijn haast ook niet zo één, twee, drie doorbladeren. Ik wilde foto's maken!

Dus één, twee, drie... hoppa. Klik! En nog eens klik!

View fullsize

Mijn eerst RAW opname.

Niet veel later kwam ik erachter hoe het zat: de D7000 camera koos zélf de ISO waarden. In dit geval 2000. Die stond ergens in het menu op 'auto'. Had ik dat in mijn haast tóch nog zo één, twee, drie -binnen vijf minuten- gevonden.