Laat je inspireren.
Viewing entries in
Seamless background
De afgelopen tijd doet Facebook raar. Willekeurige mensen kunnen foto's niet zien op willekeurige Facebookpagina's. #Facebookfaalt
Vandaar dat ik de foto's ook even hier plaats:
De afgelopen tijd doet Facebook raar. Willekeurige mensen kunnen foto's niet zien op willekeurige Facebookpagina's. #Facebookfaalt
Vandaar deze samenvatting van de afgelopen dagen:
Welke foto is jouw favoriet?
De afgelopen tijd doet Facebook raar. Willekeurige mensen kunnen foto's niet zien op willekeurige Facebookpagina's. Vandaar deze samenvatting van de afgelopen dagen:
Het is laat in augustus wanneer ik het ga proberen. Ik zet een flitser met paraplu op een standaard en mijn camera op het zojuist aangeschafte Vanguard Abeo Pro 283CGH statief. Het hele zwikkie wordt op het raam gericht, want dat is het experiment van de dag: een selfie met een overbelichte achtergrond, zonder achtergrond! Wat? Huh? Zonder achtergrond? Yep! Hoe dan? Ik ga het je vertellen.
Door de camera zo in te stellen dat het raam overbelicht is, verliest het raam alle details en wordt totaal wit in de foto. Wanneer je er iemand voor zet en een foto maakt, wordt die persoon donkerder weergegeven. Logisch, want het licht komt van achteren.... door het raam. Vandaar die flitser. Daarmee belicht je de persoon die voor het raam staat en voila, er ontstaat een portret op een witte achtergrond.
Grappig trouwens, als je zo terug kijkt. Ik kan zien hoe de flitser aangestuurd werd: slave mode. Dat wil zeggen dat de flitser wacht op een andere flits. Wanneer die gedetecteerd wordt, flitst de flitser mee. Master is in dit geval de opklapflitser die in de camera is ingebouwd. Deze is in de ogen terug te vinden als een klein wit puntje in mijn pupillen. Ik had die puntjes kunnen verwijderen in de computer, maar heb ze erin gelaten omdat je zo de opbouw van deze foto kunt zien. De flitser met paraplu is terug te vinden als een 'catch light' in de iris.
Voor het raam.
Wanneer je fotografeert, leer je vanzelf anders naar de wereld te kijken..... anders dan niet-fotografen. Je leert dingen zien waar anderen aan voorbij lopen. Wanneer je door de lens kijkt, beleef je soms méér dan een ander!
Dat lijkt tegenstrijdig: je wereld wordt immers kleiner wanneer je je geconcentreerde blik via de zoeker op je onderwerp richt. Vaak hebben mijn ouders me verweten dat ik 'weer' met mijn fototoestel bezig was. "Geniet nu eens van je omgeving, leg dat ding eens neer, anders heb je straks alleen foto's gemaakt en niet genoten". Tot op zekere hoogte hadden ze natuurlijk gelijk. Ik laat daarom regelmatig het toestel bewust thuis om samen te kunnen zijn met de mensen om me heen.
Maar wat is het toch heerlijk om jezelf te isoleren van alle drukte en een moment te beleven, samen met je onderwerp, of dat nu een trein, landschap of een persoon is. Een fotograaf die zich via de lens verbindt met de geportretteerde, legt dus meer vast in dat moment dan slechts een beeld: er staat een herinnering op de geheugenkaart!
Zo is het ook met de onderstaande foto. Natuurlijk zie je hier het verhaal van de liefde dat een jong stel samen beleeft. Maar er is meer! Kijk eens naar haar blik. Het bevat de bijzondere liefde, verstandhouding, herkenning en vertrouwen, die zij op dat moment deelt met haar moeder die rechtsachter me staat. Wat een intens mooi moment! Een moment waarop niets op de hele wereld belangrijker is dan dát bevestigende contact. Een moment waar alles goed is en waar je zo nu en dan aan herinnerd wil worden.....
