Ik zie wat jij niet ziet....
Wanneer je fotografeert, leer je vanzelf anders naar de wereld te kijken..... anders dan niet-fotografen. Je leert dingen zien waar anderen aan voorbij lopen. Wanneer je door de lens kijkt, beleef je soms méér dan een ander!
Dat lijkt tegenstrijdig: je wereld wordt immers kleiner wanneer je je geconcentreerde blik via de zoeker op je onderwerp richt. Vaak hebben mijn ouders me verweten dat ik 'weer' met mijn fototoestel bezig was. "Geniet nu eens van je omgeving, leg dat ding eens neer, anders heb je straks alleen foto's gemaakt en niet genoten". Tot op zekere hoogte hadden ze natuurlijk gelijk. Ik laat daarom regelmatig het toestel bewust thuis om samen te kunnen zijn met de mensen om me heen.
Maar wat is het toch heerlijk om jezelf te isoleren van alle drukte en een moment te beleven, samen met je onderwerp, of dat nu een trein, landschap of een persoon is. Een fotograaf die zich via de lens verbindt met de geportretteerde, legt dus meer vast in dat moment dan slechts een beeld: er staat een herinnering op de geheugenkaart!
Het verhaal achter het portret.
Zo is het ook met de onderstaande foto. Natuurlijk zie je hier het verhaal van de liefde dat een jong stel samen beleeft. Maar er is meer! Kijk eens naar haar blik. Het bevat de bijzondere liefde, verstandhouding, herkenning en vertrouwen, die zij op dat moment deelt met haar moeder die rechtsachter me staat. Wat een intens mooi moment! Een moment waarop niets op de hele wereld belangrijker is dan dát bevestigende contact. Een moment waar alles goed is en waar je zo nu en dan aan herinnerd wil worden.....