Terug in de tijd. Een foto uit het archief. Een herinnering op het netvlies. Op 'Vergeelde Vrijdag' komt een oude foto weer tot leven.
In dit geval "Ons Appeltje".
Sinds wij in Horssen zijn komen wonen, hebben wij weer de zorg over een tuin. Natasja houdt zich vooral met de planten bezig. Ik help haar zo nu en dan. Bijvoorbeeld bij het planten van dit boompje. Zonder enige hoop op een oogst, overigens. Het is maar een dun stammetje van een kleine anderhalve meter hoog. Maar zoals op deze foto te zien is, hadden we het eerste jaar al een pluk-seizoen met 1 appel! Natuurlijk heb ik de groei van het fruit gefotografeerd en deze foto is de laatste uit de serie, voordat we besloten dat we lang genoeg gewacht hadden....
Scherptediepte
De foto zelf vertelt ook een verhaal. Er is een selectieve focus gebruikt, waarbij de appel loskomt van de achtergrond. De achtergrond valt zelfs bijna geheel weg. Toch kijken we hier richting onze garage die een meter of vier achter het boompje staat. Dat is de reden waarom de scherptediepte zo klein is gekozen. Je wilt immers geen bakstenen muur zien. Hiervoor gebruikte ik een brandpuntsafstand van 145 mm (van mijn 70-200 mm 2.8 zoomlens) en een lensopening van f / 4.5. Wanneer er wat meer licht voor handen was geweest, zou ik de lensopening tweederde of zelfs een volledige stop kleiner gekozen hebben om zodoende ook de achterkant van de appel scherp te krijgen. Nog een mogelijkheid zou een statief zijn geweest. Als je daar gebruik van maakt, is het mogelijk langere sluitertijden te selecteren, waardoor er vanzelf meer licht op de sensor valt en je dus een kleinere lensopening (diafragma) kunt kiezen. Voorwaarde is dan wél dat het niet waait, want dan krijg je in dit geval bewegingsonscherpte.
En zo kunnen foto's zijn: ze roepen herinneringen op. Of ze vertellen een verhaal. Heb jij ook zo'n foto? Met herinneringen? Of met een verhaal?
Let me know...
